Skiete Willy

Elke woensdagmiddag naar het Essche Heike gaan, stiekem het voetbalveld van ODC betreden en eindeloos vanaf 16 meter - of liever nog wat verder - op doel schieten. En uiteindelijk weggestuurd worden… Daar moest ik vanochtend aan denken toen PSV melding maakte van het overlijden van Willy van der Kuijlen. Helmonder. Mister PSV. Skiete Willy. Wat wilden we graag knetterhard schieten, net als de aanvoerder van PSV. En wat faalden we hopeloos voor open doel…

VAK L
Willy van der Kuijlen. Wat heb ik hem vaak zien spelen, in een volgepakt vak L aan de spoorzijde van het Philips-stadion in Eindhoven. Het waren de jaren waarin PSV onder leiding van coach Kees Rijvers van een provincieclub uitgroeide tot een topclub met topspelers. Ralf Edström, Jan van Beveren, René en Willie van de Kerkhof, Huub Stevens, Adrie van Kraaij, Harrie Lubse en al die anderen die ‘Ons PSV’ een reeks landskampioenschappen en natuurlijk de UEFA Cup bezorgden.

In de zorgvuldig door mijn vader samengestelde plakboeken ontdek ik alle knipsels, toegangskaartjes en foto’s die herinneren aan de wedstrijden die we samen bezochten. Mijn eerste wedstrijd van PSV ooit, op een zondagmiddag tegen AZ ’67 (2-1), en natuurlijk alle Europese thuisduels in de campagne van 1977-1978. Ik was erbij toen Glenavon FC (5-0), Widzew Lodz (1-0), Eintracht Braunschweig (2-1), FC Magdeburg (4-2) en zelfs Barcelona mét Johan Cruijff en Johan Neeskens (3-0) van de mat werden gespeeld. Voor de finale tegen Bastia (3-0) konden we geen kaartjes krijgen…

Alle sportieve successen werden geboekt onder regie van Willy van der Kuijlen, wiens interlandcarrière nooit echt van de grond kwam. Vanwege een altijd sluimerend conflict met het Amsterdamse smaldeel binnen Oranje bedankte hij met Jan van Beveren voor de eer. Om die reden kwam Mister PSV nooit verder dan 22 interlands en miste hij de WK’s van 1974 en 1978. Zouden ‘we’ met Willy wél wereldkampioen zijn geworden? Vandaag wil ik het graag geloven.

DROOMTRANSFER
Van HVV Helmond toog Willy van der Kuylen in 1964 naar PSV om er tot zijn vertrek in 1981 liefst 528 competitiewedstrijden te spelen. Nog steeds is Skiete Willy de eeuwige topscorer van de eredivisie met 308 doelpunten. Ook tekende hij voor 29 Europese treffers. Een droomtransfer naar Real Madrid ging niet door, het afscheid begin jaren tachtig was tamelijk roemloos, eerst bij MVV in Maastricht en daarna bij de Vlaamse tweedeklasser Koninklijke Vlug en Vrij Overpelt-Fabriek, het huidige Lommel SK.

Willy van der Kuijlen was en bleef echter PSV’er. En Helmonder, de stad die hij nooit verliet. De stad die hem eert in de Kamstraat, waar alle topsporters in een eregalerij zijn ingelijst. Hij ging aan de slag als jeugdtrainer en was internationaal scout. Elke nieuwe aanwinst ging trots op de foto met Mister PSV. En iedereen die een jubileumwedstrijd speelde, kreeg op het veld een ingelijst voetbalshirt uit zijn handen. En als er weer eens een kampioensschaal uitgereikt moest worden… Juist, Willy.

ICOON
Zaterdag 24 april speelt PSV thuis tegen FC Groningen. Omdat het eindelijk weer mag, ben ik erbij - ‘Testen voor Toegang’ - en herdenk ik met amper 4.000 andere supporters Willy van der Kuijlen. Het zou een bomvol stadion moeten zijn. Woensdagmiddag ga ik nog even naar het Essche Heike. Stiekem het ODC-veld op en keihard op goal schieten, net als vroeger. Een laatste groet aan een icoon uit vervlogen voetbaljaren, voor altijd vereeuwigd in een plakboek vol foto’s.

OP DE FOTO: Willy van der Kuijlen juicht met de zojuist veroverde UEFA-Cup, veroverd in 1978 op Bastia (3-0).