Onder de wilgen...

‘Do you think of me in the dead of the night…’ Sam Brookes uit Bristol weet te ontroeren als hij helemaal in zijn eentje onder een majestueuze treurwilg zijn liedjes zingt. De Engelse singer-songwriter is een van de gasten van Live in Liempde, het cultureel huiskamerfestival dat zondag voor de vierde keer werd gehouden en altijd kan rekenen op zonneschijn. Huiskamers blijven meestal dus onbenut; het zijn de weelderige achtertuinen en authentieke boerenerven die het decor vormen van muziek, kleinkunst en dit jaar zelfs circusacrobatiek.

Live in Liempde heeft een patent op artiesten die kunnen overrompelen. Shawn Mayer uit Nashville deed dat eerder, net als Pete Riley & Shamona uit Liverpool. De opzet van het festival is vertrouwd, maar telkens weer verrassend. Onder leiding van vier goedlachse en praatgrage dorpsgidsen worden de deelnemers – Live in Liempde bezoek je niet, je doet mee! – naar locaties gevoerd waar een optreden van pakweg dertig minuten wordt verzorgd.

Het is vandaag een feest om met Paul Saris door Liempde te slenteren. Natuurlijk, het is prettig om wat historische details te horen over de dorpsbrand van 1864 en pastoorsmeid Toos die in de schaduw van kerk en pastorie haar eigen straatnaam kreeg. Maar veel leuker zijn de oneliners over een laagvliegende ooievaar op Kasteren – ‘benieuwd welke jonge Liempdse moeder die blij gaat maken’ – en de bouwkundige uitleg over de herbouwde Vlaamse schuur. Bierkenner Saris weet dat eigenaar Jeroen Berkhout de wanden aansmeerde met een mengsel van leem en paardenpis. ,,Toen de urine op was, kocht hij bij de Coop een paar kratjes Heineken…’

Hoogtepunten genoeg tijdens Live in Liempde. De oversteek met het Sint-Janspontje over de Dommel brengt de deelnemers naar een uitvoering van het Vrilkshovens strijkkwartet onder leiding van dorpsgenoot Harold van de Laar. Met twee andere violisten en een cellist vertolkt hij Mozarts ‘Eine Kleine Nachtmusik’ maar klinkt ook ‘Eleanor Rigby’ van The Beatles. Het publiek luistert ademloos, de Dommel lijkt zich even in te houden. ,,Ik zou willen dat jullie hier elke zondagochtend zitten als ik hier ga hardlopen”, grinnikt een Liempdse. ,,We zijn te boeken hoor”, klinkt het gevat.

Na het ‘strijkje’ gaat het via het voetveer terug naar hartje Liempde. Het oog valt op een dichtregel die het pontje nog meer allure geeft: ‘De zin van mijn bestaan is heen en weer te gaan’. Onderweg een kleine kunstexpositie op de Strijpenhof en liedjes van Lewis in een achtertuin aan de Boxtelseweg. De meidengroep verrast met vertolkingen van ‘Gimme Shelter’ van de Rollling Stones en ‘Ohio’, een van de mooiste liedjes van Neil Young.

Aan de Hoevedreef verrast de Tea Time Company met acrobatiek. Met drie lange stokken slagen de drie circusartiesten erin het publiek in vervoering te brengen. En het decor is prachtig: een Brabantse boerderij, een Vlaamse schuur – juist ja, die van de paardenpis - een paar scharrelkippen en drie kleine varkens die in een modderpoel plonsen. Op de achtergrond de duiventoren. Baken van Kasteren.

Alle deelnemers van Live in Liempde beleven de ‘grande finale’ in de kerk van Sint-Jans Onthoofding, waar gospelkoor Spirit van het altaar swingt met fraaie gospelnummers als ‘Oh Happy Day’. ,,Jullie waren echt een geweldig publiek en gingen uit je bol”, verklapt een zangeres na afloop. ,,Vanmorgen zongen we in Rumpt. Daar zijn ze nogal Bijbelvast en mogen ze alleen klappen als de dominee het goed vindt…”

De gedachten gaan na al die uitbundigheid toch even terug naar Sam Brookes’ ingetogen optreden in die zonovergoten achtertuin. De ‘willow tree’ waaronder hij zijn liedjes zong, bood schaduw toen het sombere ‘Go Down Easy’ werd ingezet. Een melancholische compositie over de liefde waar iedereen muisstil van werd. De vogeltjes in de tuin staakten hun gekwetter, de poes ging er even bij liggen. En de wilg? Die treurde als nooit tevoren…

Live in Liempde beleeft in 2019 de eerste lustrumeditie op zondag 23 juni.