Met de Ford Transit naar PSV...

‘Zijn conditie is slecht, zijn dribbels geforceerd en briljante passes zijn er ook niet meer bij. Althans gisteravond niet.’ Harde woorden over Johan Cruijff, opgetekend door Ben de Graaf in de Volkskrant van donderdag 30 maart 1978. Daags na de eerste halve finale in de Europa Cup 3 (Uefa Cup) tussen PSV en Barcelona in Eindhoven vulde de krant een hele pagina over het duel dat veertig jaar geleden op de voetbalkalender stond. Ik was erbij. En ik zal er ook zijn als Barcelona terugkomt. Dan - op 28 november - zijn alle ogen gericht op dat andere fenomeen: Lionel Messi.

EEN MANNEKE NOG

Dit verhaal gaat over een legendarische wedstrijd in de rijke PSV-historie. Het Philips Stadion was die avond met 29.000 toeschouwers tot de laatste plaats bezet. En op vak L – de aloude staantribune aan de lange zijde – stond ik. Elf jaar, een manneke nog, verzot op voetbal, gek van PSV. Met mijn vader bezocht ik al enkele competitiewedstrijden en dit seizoen mocht ik voor het eerst mee op Europese campagne. Na winstpartijen tegen Glenavon (5-0), Widzew Lodz (1-0), Eintracht Braunschweig (2-0) en FC Magdeburg (4-2) rolde Barcelona uit de UEFA-koker.

De Europese wedstrijden roepen warme herinneringen op aan Selissen, mijn wijk in Boxtel. Samen naar PSV gaan was namelijk een regelmatig terugkerend uitje voor een groepje fijne buren in de Van Randerodestraat. Buurman George (huisnummer 66) regelde de kaartjes via een PTT-collega in Den Bosch en aannemer Arnold (van nummer 70) had een lichtblauwe Ford Transit waarin we allemaal pasten, ook zijn zonen Marc en Hans, mijn buurjongens.

Zelfs kapelaan Anton Broeke van de Maria Reginaparochie ging mee. Hij was een groot voetbalfan en kreeg ook een zitplaats in de stampvolle bus. Of hij hogere machten aangreep en de resultaten van PSV positief kon beïnvloeden is nooit duidelijk geworden. De zegen kwam vast een beetje van boven...

‘NEEM JE ROTZOOI MEE!’

Het was het Barcelona van Johan Cruijff en Johan Neeskens, gecoacht door Rinus Michels dat we die avond aan het werk zagen. De ploeg wachtte in Eindhoven een warm onthaal. Wat heet. De doorgaans Brabantse gemoedelijkheid veranderde in een bittere sfeer, vooral gericht tegen Cruijff. Die wilde niet meer in het Nederlands elftal spelen en zou het lonkende maar ook controversiële WK in Argentinië (‘Bloed aan de paal’) missen. De oud-Ajacied was sowieso niet geliefd in Eindhoven. Stond hij immers niet aan de wieg van alle Oranje-commotie rond Jan van Beveren en Willy van der Kuijlen?

‘Michels, neem je rotzooi mee!’, zong het publiek vinnig. Negentig minuten lang hing er een geladen sfeer in het stadion. Veel spanning. Kwetsende spreekkoren ook. On-Brabants. Maar er was ook opwinding om Cruijff en Neeskens bij het grote Barcelona aan het werk te zien. De Catalanen kwamen er echter niet aan te pas, lees ik in de krantenknipsels die ik heb bewaard. Een eigen doelpunt van Antonio Olmo in de negende minuut – hij kopte een voorzet van Harrie Lubse keihard achter zijn eigen doelman Pedro Artola - bracht PSV aan de leiding. Lubse scoorde een kwartier later 2-0, in de tweede helft bepaalde invaller Paul Posthuma de eindstand op 3-0.

De return in Barcelona werd nog spannend voor PSV. Cruijff speelde nu wel goed en legde de Eindhovenaren zijn wil op. Maar dankzij een treffer van Nick Deacy werd de finale bereikt. De Welshman scoorde een cruciaal uitdoelpunt – het werd in Camp Nou 3-1 voor Barcelona – en PSV wist zich verzekerd van de eindstrijd tegen het nietige Bastia van Johnny Rep. Die tweestrijd werd na een kletsnatte 0-0 op Corsica eenvoudig beslist in Eindhoven door goals van Willy van de Kerkhof, Gerrie Deijkers en ‘Mister PSV’ Van der Kuijlen.

8 GULDEN EN 50 CENT

De lichtblauwe Ford Transit van Arnold bleef jammer genoeg thuis toen PSV de finale tegen Bastia speelde. Geen kaartjes ditmaal voor de buren in de Van Randerodestraat. De échte finale hadden we gelukkig al gezien. En als PSV over twee maanden wederom in Eindhoven aantreedt tegen de Catalaanse grootmacht, zal ook dat voelen als een finale. Geen mooiere tegenstanders dan Messi, Coutinho, Suárez, Piqué, Rakitic, Umtiti en al die anderen.

Ik ga de krantenknipsels weer bewaren. Het wedstrijdkaartje ook. Er staat wel een andere toegangsprijs op. Drie potjes in de Champions League kosten in vak TT nu bijna 120 euro. In 1978 mocht ik voor 8 gulden en 50 cent in vak L staan om Barcelona en Cruijff te zien. Nu nog afwachten in welke vorm Messi steekt en of de zegen ook ditmaal van boven komt...