Hoogmis
Vandaag voel ik me ontheemd. Rusteloos. Verdrietig. Het Grote Gemis.
5 april 2020 stond al maanden in mijn agenda. Ronde van Vlaanderen. Hoogmis. Veldtocht van koene ridders op de fiets die meer dan 200 kilometer wegtrappen in het Meetjesland en de Leiestreek. De nerveuze start op het Steenplein aan de Schelde in Antwerpen. De eerste soms wat lamlendige uren over macadamwegen door anders zo verstilde dorpen: Zogge. Overmere. Donk. Herzele. Wichelen. Grotenberge.
En dan… de licht glooiende heuvels van de Vlaamse Ardennen. Lieflijk landschap, maar een aanslag op de kuiten. Oude Kwaremont. Kortekeer. Eikenberg. Wolvenberg. Leberg. Berendries. Tenbosse. Muur-Kapelmuur – ja, hij is terug!. Kanarieberg. Oude Kwaremont (2). Paterberg (2). Koppenberg. Steenbeekdries. Taaienberg. Kruisberg. Oude Kwaremont (3). Paterberg (3). Afsprinten in Oudenaarde.
De Ronde van Vlaanderen gaat vandaag niet door. Geen Hoogmis op zondag. Covid-19. Corona, sterker dan de Tweede Wereldoorlog toen wél werd gekoerst.
Ik heb De Ronde nooit gefietst, maar wel de macadamwegen bereden, sommige heuvels beklommen. De mooiste? Muur? Oude Kwaremont? Nee. Koppenberg! Eerst gas terugnemen in de Meldenstraat, dan linksaf over de Rotelenberg. Op de tweesprong links aanhouden. Steengat. Hier begint de Koppenberg. Kasseien. Eerst een milde klim, daarna stijl omhoog, tot 22 procent. Alles piept en kraakt. Ga ik het halen?
Cockske wint een brokske
Mijn liefde voor de Ronde van Vlaanderen dateert van 2002. Met drie wielervrienden ging ik de koers achterna en belandden we in zo’n verstild dorp: Aarsele. Verstild? Het was een volksfeest! Hier werd De Ronde gevierd. En eerden de dorpelingen hun held: Roger Decock. Flandrien. Winnaar van Parijs-Nice. Redder van Wim van Est op de flanken van de Col d’Aubisque. En koning van de Ronde van Vlaanderen in 1952. Wij voelden ons even thuis in Rogers woonplaats. En we zongen mee toen De Held in open auto door de straten werd gereden: ‘Cockske wint een brokske’.
We zakten vaker af naar Vlaanderen om De Ronde te zien. De hele dag onderweg, met kaart en kompas, koffie en peperkoek. Speuren naar de mooiste stroken met kinderkoppen. Walgen van de muzikale oorwurm die de ‘pilootwagen’ voortdurend liet klinken: ‘Rodania!’. Liever nog: struinen door dorpen waar het leven wordt gevierd. In Wannegem-Lede eerst op café gaan in taveerne De Zwaan en dan naar de Huisepontweg. Net voorbij de molen zijn de kasseien bijna achteloos in de Vlaamse klei gegooid en stuitert het peloton naar de volgende helling.
‘Een koers vanuit hun kot’
Niets van dit alles vandaag. Covid-19. Corona. Hoewel, dertien profs rijden virtueel de laatste 32 kilometer van Vlaanderens Mooiste. Onder hen Mike Teunissen, gele truidrager in de Tour de France van 2019 en met alle andere wielrenners aan huis gekluisterd. Mike doet mee aan ‘Een koers vanuit hun kot’ en springt vandaag op de hometrainer om De Ronde in leven te houden. Het is allemaal te zien op één, met commentaar van Michel Wuyts en José de Cauwer.
Maar het is doekje voor het bloeden. Ik heb deze zondag nog nooit zo verlangd naar een hoogmis. De Hoogmis…
(Op de foto: Het peloton stuitert over de kasseien van de Huisepontweg in Wannegem-Lede. Marc Cleutjens, 2012).
