Eendenzilver

‘Mooi rond getal hoor, maar geen jubileum!’ Nuchtere woorden van een carnavalsspecialist die deze week hoorde dat ik op carnavalszondag voor de 25e keer verslag doe van de Grote Eendentrek. Als verslaggever van Brabants Centrum – de Staatscourant van Eendengat – trek ik er weer op uit om gewapend met pen, schrijfblok en fotocamera Boxtelse praalwagens en loopgroepen te recenseren. In pakweg 650 woorden vat ik het schouwspel samen dat vanaf klokslag 13.11 uur aan mijn ogen voorbijtrekt.

25 optochten… Soms in ijzige kou, af en toe in de stromende regen. Maar meestal in de zon, het liefst op de Markt. Hier lopen alle deelnemers langzaam vanuit de Rozemarijnstraat de marktkeien op om zich uitbundig aan prins, raad van elf en prinselijk blaaskapel voor te stellen. Als een heus defilé trekken alle groepen voorbij, onderweg nietsvermoedende toeschouwers in de maling nemend. Inclusief de verslaggever natuurlijk, die met zoveel optochtervaring weet dat er geen ontkomen aan is.

'REANIMEERMEISJES'

In 2013 ging het écht mis. Toen trok de in opspraak geraakte neurochirurg Jansen Steur – nou ja, niet de echte natuurlijk – me uit het publiek om gelijktijdig Alzheimer, Parkinson, MS én een serieuze hartkwaal vast te stellen. Op een brancard die pontificaal op de Markt werd opgesteld, kreeg ik deze boodschap te horen. Gelukkig had de neurochirurg drie ‘reanimeermeisjes’ meegenomen, die knuffelend de pijn verzachtten.

Elk jaar verheug ik me op al die creatieve uitspattingen die het eendenvolk krijgt voorgeschoteld. Wie mijn 24 voorgaande recensies heeft gelezen, weet dat ik geniet van praalwagens maar nog meer van loopgroepen houd. Het liefst zie ik spontane deelnemers passeren met creaties waarvan de hobbylijm nog moet drogen. Ze nemen een actuele kwestie op de hak of verbeelden een persoon die in het nieuws is. Het coronavirus gaat zeker langskomen, inclusief mondkapjes. En ik reken op een woest twitterende Donald Trump: #makeeendengatgreatagain #marktautovrijplease.

LIEVER GEEN PRIMEUR

25 optochten… Het mag dan misschien geen officieel carnavalsjubileum zijn, maar ik ben fier op het bereiken van dit eendenzilver. Hopelijk gooit storm Ellen geen roet in het eten en kan de Grote Eendentrek gewoon doorgaan. Eén ding is zeker: eenden laten zich niet zo gauw afschrikken door een laffe februaribries. En een regenbuitje deert de rood-wit gevederde Dommelbewoners al helemaal niet.

Blijkt Ellen toch te machtig, dan heb ik elk geval genoeg woorden om te schrijven over de Grote Eendentrek die in 2020 niet doorging. In krantentermen zou dat een primeur zijn, maar die laat ik dit jaar liever aan me voorbijgaan. Ik wil de optocht zien!