Apollo 14

Ik neem je graag even mee naar het Breukelsplein in Boxtel. Zomer. Vroege jaren zeventig. Een plein vol grijsblauwe kasseien, omzoomd door ranke populieren. In het midden: een draaimolen met een kleine scooter, een stoere auto, een touringcar en… Apollo 14. Een vuurrode maanlander met ovalen raampjes, twee stuurwielen en een zwaailicht. En daarin zit ik, samen met mijn zusje Brigitte. Het is kermis!

Elk jaar kijk ik reikhalzend uit naar dat ene krantenbericht waarin wordt aangekondigd welke attracties in mijn dorp worden opgebouwd. Op de Markt en op het Breukelsplein. Terwijl nu Booster en Break Dance met hoofdletters worden geschreven, veerde ik vroeger op als er Autoscooter stond. Of Calypso. Het liefst die klassieker van de familie Paashuis uit Boxtel. Wat een machtig apparaat was dat. Oneindig rondjes draaien op een rustige dinsdagmiddag. ‘Zwieren en zwaaien mensen!’

Kermis is meer dan al die klinkende namen van ronddraaiende attracties. Het feest begint al met de komst van de eerste woonwagens en het opbouwen van al die kleurrijke machines. Urenlang kon ik me vroeger vergapen aan die stoere kerels en meiden die eerst houten blokken uitstrooiden en er vervolgens een Cake Walk of Hully Gully op zetten. Toen ik laatst op de Heuvel in Tilburg toevallig getuige was van de ontmanteling van achtbaan Crazy Mouse, zag ik dat die houten blokken nog steeds worden gebruikt in kermisland. Mooi.

Geen kermis zonder opening. Vroeger kroop de burgemeester hoogstpersoonlijk in de Polyp (stoer!) of deelde de kermiswethouder kaartjes uit voor de Autoscooter omdat hij zelf geen ritje durfde te maken. Bang om door politieke tegenstanders te grazen te worden genomen? Ooit zag ik clown Bassie ‘onze’ kermis openen. Ik heb zelden zo’n chagrijnige pipo gezien. Kinderen die een handtekening vroegen, kregen een sneer: ‘Wegwezen!’. Dit jaar komt zanger Peter Beense. Leuk. Denk ik.

Kermis… dat is een bosje veel te dure paling, een zak met elf lauwwarme oliebollen en op dinsdagavond vuurwerk. En altijd even kijken of de Rijdende School tussen al die woonwagens staat. Hoe bijzonder is het dat je juf of meester met een school op wielen naar je toe komt?

Allemaal gedachten nu ik me opmaak voor de kermis van 2019. Ik ga op stap met een stel klasgenoten van toen. Een paar keer in de Autoscooter, een gokje wagen bij de Pusher en misschien een keertje knallen in de Fotoschietsalon. En natuurlijk even naar het Breukelsplein. Vurig hopen dat Apollo 14 nog eenmaal landt. Niet op de maan, zoals in 1971, maar op de kermis. Mijn kermis...